کاراته دو 

در سالهای اخیر شهرت کاراته – دو در سراسر جهان افزایش چشمگیری داشته است. همگام با افزایش شهرت کاراته باید یادآور شد تفسیر های گوناگون و اجرا های تأسف باری از آن به چشم می خورد،کاراته از یک نظر با بوکس چینی مخلوط می شود و به ارتباط این هنر با « اوکیناوا ته» اولیه نیز هنوز بطور کامل پی برده نشده است. همچنین بعضی از افراد به کاراته به عنوان یک نمایش محض توجه می کنند بطوریکه در آن دو تن ، وحشیانه به یکدیگر حمله ور می شوند و یا شرکت کنندگانش در مسابقات به شکل بوکس با یکدیگر نزاع می کنند، بطویکه از دست و پاها استفاده می کنند و یا یکی از شرکت کنندگان، نمایش هایی را از شکستن آجر یا سایر اجسام سخت به اجرا می گذارند و در این مورد از سر، دست یا پا استفاده می کنند.

حال اگر با این دیدگاه کاراته صرفاً به منظور اجرای یک تکنیک رزمی به نمایش گذاشته شود، جای بسی تأسف خواهد بود. زیرا تکنیک های اساسی در طول سالها مطالعه وتمرین، توسعه یافته اند. حال برای اینکه  بتوانیم استفاده ی مؤثری از این تکنیکها بنمائیم، باید موفق به شناخت جنبه روحی این تکنیک دفاع از خود شویم و به رل عمده ی آن پی ببریم. بسیار خوشحال هستم (استاد ناکایاما)که مشاهده می کنم افراد بسیاری به این مطلب پی برده اند ، بخوبی می دانند که «کاراته دو» یک تکنیک رزمی خالص مشرق زمین است و با رفتار شایسه تمرین می کنند.

توانایی در اجرای ضربات مخرب بر روی حریف که با کمک یک ضربه مشت یا لگد زدن حاصل می شود نیز از اهداف هنر رزمی باستانی «اوکیناوا» بوده است. اما در مورد مجریان کهنه کار این هنر نیز باید گفت این است؛ بیش از آنچه که آنها نسبت به تکنیکها ارزش قائل اند، جنبه روحی آن است. پرورش به معنای پرورش بدن و روح است . بالا تر از همه باید یاد آور شویم که فرد باید برخورد مؤدبانه ای با حریف داشته باشد و در این مورد ، قوانین و آداب معاشرت را بکار ببندد. نبرد با استفاده از تمام قدرت، کافی نیست بلکه هدف اصلی و واقعی «کاراته دو» این است که در اجرای عدالت باید از تمام قدرت استفاده کرد.

همزمان با این مسئله می توان از قدرت کافی برای نابود کردن حیوانات وحشی استفاده کرد و در این عمل فقط یک ضربه باید توسعه یابد.

برای اینکه فرد بتواند یکی از دنباله روهای حقیقی کاراته شود، لازم است که درهر دو جنبه ی فیزیکی و روحی پیشرفت کند.

کاراته به عنوان تکنیک دفاع از خود و به عنوان وسیله ای در جهت توسعه و تثبیت سلامت بدن، سالها قدرت دارد. در چند سال اخیر به یک فعالیت جدید پی برده شده که این فعالیت همچنان در پیش است و در دنیا به نام «کاراته ورزشی» شناخته می شود.

در مورد کاراته ورزشی باید گفت که رقابتها و مسابقات فقط به منظور تعیین توانایی شرکت کنندگان برگزار می شود و این مسئله نیز به اهمیت دادن به قدرت وابسته است و بازهم جای بسی تأسف است که بعضی از افراد مایلند که فقط یه پیروزی در مسابقات اهمیت دهند و آن دسته از افرادی که چنین طرزی فکری دارند از اجرای تمرین بر روی تکنیک های اساسی غافل می مانند و بنابراین در طی فرصتهای اولیه بر روی مبارزه آزاد«جی یو» تمرین می کنند.

تأکید بر روی کسب پیروزی در مسابقات ، نمی تواند هیچ کمکی کند و فقط تکنیکهای اساسی را که مورد استفاده فرد است و در تمرینات اجرا شده توسط آن ها تغییر می دهد . این مسئله، نه تنها منجر به ناتوانی فرد در اجرای تکنیک قدرتی و مؤثرمی شود. بلکه همانطور که می دانید اجرای تکنیک قدرتی و مؤثر از خصوصیات برجسته و بی نظیر «کاراته دو»است. فردی که مبارزه آزاد را قبل از موعد مقرر آغاز می کند ، بدون اینکه به مقدارکافی بروی تکنیکهای اساسی تمرین کرده باشد، بزودی مغلوب فردی خواهد شد که مدت طولانی روی تکنیکهای اساسی تمرین کرده است. درک این مطلب ، بسیار ساده است و هانطور که می دانید ، عجله موجب اتلاف وقت خواهد شد. هیج راهی جز فراگیری و تمرین گام به گام و مرحاله به مرحله به روی تکنیکها و حرکات اساسی کاراته وجود ندارد.

اگر قرار است که کاراته رقابتهایی برگزار شود در حقیقت باید تمرینی بر اساس شرایط و روحیه ی مناسب باشد تا به شایستگی برگزار گردد. فکر و تمایل مداوم به مسایقه و پیروزی در آن منعکس کننده ی این واقعیت در هنر جو می شود که از جدیت و فراگیری اصول پایه ایی و اولیه کاراته بازماند.بنابراین شرط روحیه ی خوب داشتن و درست اندیشیدن بزعم خود مهم است. بعلاوه،اگر بخواهیم اجرای نمایشات سبعانه قدرتی در مسابقات را در نظر بگیریم با هدف نا مطلوبی مواجه خواهیم شد. زمانی که چنین حادثه ای رخ دهد، تواضع در مقابل حریف به دست فراموشی سپرده می شود و این مسئله در هر تفسیری که از کاراته  صورت میگیرد در درجه ی اول قرار دارد. من (استاد ناکایاما) معتقدم که این مسئله یه انعکاس و خود آزمایی مربیان و هنر جویان نیازمند است.

منابع و مآخذ Best Karaate vol.1 by nakayama

فهرست مطالب

گی چین فوناکوشی

گی چین فوناکوشی (1957-1868) وی در شهر شوری بدنیا آمد،امروزه او را پدر کاراته مدرن می دانند. او تعلیمات خود را زیر نظر دوست ایتوسو یعنی استاد آزاتو کاراته را فرا گرفت ولی او نه فقط کاراته را بلکه او کلاسیکهای چینی، خوشنویسی و لهجه های کونفوسیوس را فرا گرفت. فوناکوشی هنر کاراته را در مقابل رئیس مدارس  بنمایش گذارد و در سال بعد (1903) کاراته قسمتی از برنامۀ ورزش و تربیت بدنی مدارس پسران در شهر شوری شد. بعلت سابقه پر ثمر آکادمیک فوناکوشی و دانش فلسفی او در مورد هنر کاراته ، او مورد توجه روشنفکران و افراد تحصیل کرده قرار گرفت. وی بهمراه هم عصران خود بین سالهای(1905تا1916) در سراسر ژاپن و اوکیناوا این هنر را عرضه کرد و در سال 1917 به علت در خواست وزارت آموزش و پرورش ژاپن کاراته را در توکیو بنمایش گذاشت.او همچنین این کار را درمقابل جیگورو کانو بنیانگذار جودو انجام داد . استاد کانو بقدری تحت تأثیر تکنیکهای وی قرار گرفت که بعضی ازحرکات کاراته را با هنر جودو ترکیب کرد. فوناکوشی دو کتاب نوشت. ریوکیو کمپو کاراته (رنتان گوشین کاراته جوتسو) و کاراته دو کیوهان ، است. بعد از جنگ جهانی درسال 1953 او کاراته را در ژاپن باز سازی کرد و از وی خواسته شد به ایالات متحده امریکا برود. ولی او در عوض تعدای از بهترین شاگردان (نی شی یا ما) خود را روانه امریکا کرد. دو سال قبل از مرگ خود ،فوناکوشی ریاست اولین انجمن کاراته ژاپن (JKA)را بعهده گرفت.فوناکوشی بنیانگذار کاراته شوتوکان JKA می باشد. وی در 26 آوریل 1957 درسن 89 سالگی بدرود حیات گفت.

منابع و مآخذ: بزرگان کاراته نوشته احد تن زاده

بازگشت